Pagina's

zondag 29 juni 2014

Afscheidsfeesten enzo

Naar Amerika gaan is geweldig, maar helaas moet ik ook afscheid nemen van al mijn vrienden, familie, kennissen en klas. Maaaaaar daarom zijn er feestjes (wat dan weer leuk is aan afscheid)! :D

Mijn eerste afscheidsdaad was trakteren in de klas, de laatste dag voor de toetsweek. Op de basisschool trakteerde ik altijd zelfgebakken speculaas. Hartjes voor de meisjes en sterretjes voor de jongens. Dat was een traditie die nog bij mijn vader vandaan kwam. Maar toen ik naar de middelbare school ging vond ik dat niet meer nodig en kocht ik gewoon iets. Maar omdat dit wel heel speciaal was heb ik weer ouderwets speculaas gebakken met mijn moeder. Dit keer alleen Amerikaanse sterren haha. Ik had super veel, maar het ging allemaal op in de klas bij geschiedenis en in mijn tussenuren en pauze. Was heel gezellig (en lekker!) :)

Ongeveer een week later heb ik mijn afscheidsfeestje voor vriendinnen gevierd. Het was echt heel gezellig! Helaas waren er wel een aantal mensen die niet konden, maar we waren alsnog met 16 meiden (dacht ik :p). Ook Laura (die ver weg woont) kon komen en zij bleef logeren samen met Iris.
We hadden de tafel opzij geschoven, waardoor we best een hele mooie ruimte hadden en ik de woonkamer kon je gewoon zitten. De deuren naar de tuin stonden open, dus daar konden we ook heen.
We hadden superveel eten! Mijn ouders hadden inkopen gedaan bij de Sligro en konden zich natuurlijk weer niet inhouden ;)
Van tevoren had ik de buren alvast ingelicht, dus de muziek kon lekker hard :)

Eerst hebben we vooral gekletst in groepjes en daarna gingen we met z'n allen in de kamer just dancen en karaoke zingen. Het was echt heel leuk en gezellig!

Aan het einde ook nog een beetje gehuild bij een paar liedjes over afscheid, maar vooral heel veel gelachen!

Ik heb ook super lieve en leuke cadeautjes gekregen. Iedereen had er echt over nagedacht. Door Annemiek realiseerde ik me dat Amerika en Anne met de zelfde letter begint haha en ik heb nu een levenslange lange voorraad aan Hollands snoep. Van Iris, Marit, Marije en Angela best friends armbandjes gekregen (voor ieder één dus) en een heel leuk uitvouwding met foto's en boodschappen en last but not least een professionele fotoshoot voor ons 5en! :) Van Anaïs en Annemieke stempels om uit te drukken hoe ik me voel in Amerika en tape om hun mond dicht te tapen als ik gek wordt van al dat Engels. Van Laura had ik een infinity armbandje gekregen en van Marije en Micky een hartje met: "We gaan je super erg missen! ♡" erop en de boodschap dat 'de rest' nog zou komen. Ooit.
Het was echt super leuk en lief en ik ben overal heel erg blij mee. Het was een heel leuk feest, waar ik vast nog vaak aan terug zal denken ♥

Toen de laatste schooldag met lesjes van 30 minuten kwam ik erachter wat 'de rest' was. Ze hadden een super leuk doosje in de vorm van een boek met Marilyn Monroe erop en daarin allemaal briefjes van iedereen van 4 VWO. Ze zijn echt super leuk! Echt heel lief!

En gisteren (zaterdag) was mijn feestje voor familie en vrienden. Het begon om 4 uur en we gingen binnen 'barbecueën', want het was niet heel geweldig weer. Maar her was wel lekker. We hadden natuurlijk weer veel te veel, omdat er op het laatst nog (lekker Amerikaans) hamburgers bij kwamen. We hadden ook Amerikaans grote aardbeien en nog veeeeeeel meer eten. Het was hartstikke gezellig!

Het eerste echte afscheid is inmiddels ook genomen. Dat was wel even moeilijk (hoewel ik het me nog niet eens echt besef...) Maar vooral een hele gezellige middag/avond gehad!

Iedereen bedankt!
Liefs Anne

donderdag 5 juni 2014

Visum

Heeey,
Vandaag moest ik naar Amsterdam om mijn visum voor naar Amerika aan te vragen.
Nou, dat was me wat hoor.
We kwamen daar aan en vonden het consulaat meteen (het gebouw met de meeste hekken ervoor :p)
Er stond een bewaker, die ons vroeg of we een afspraak hadden. Die hadden we, dus moesten we in een 'nice line' gaan staan.
Gelukkig waren we nog een beetje op tijd, want later stond die nice line helemaal langs het gebouw, zo druk was het.
Maar het duurde nog een hele tijd voor we naar binnen mochten. We stonden daar zeker een half uur in de kou te wachten.

Er was ook een jongen die een rode rugzak had. En die mocht niet naar binnen, dus had hij hem tegen het hek aan gelegd. Toen dachten ze serieus dat er een bom in zat!

Maar goed, na lang wachten en gefouilleerd te zijn mochten we eindelijk naar binnen. Daar moest je dingen als een riem en tassen in een bakje leggen en zelf door zo'n beveiligingspoortje lopen. Sommige mensen moesten zelfs hun schoenen uit trekken!
Mijn moeder mocht verder niet mee naar binnen, dus daar ging ik dan met mijn Interlanguage mapje vol formulieren.
Binnen kreeg je een nummer en die zou na een tijdje op een bord verschijnen.
Onder dat bord hing een briefje: "When you see your number, go to window" met een pijl eronder die naar het raam wees.
Ik snapte er helemaal niks van. Waarom zou ik naar het raam moeten..?
Later kwam ik er achter dat er "1 or 2" onder stond... (dat betekende dus loket 1 of 2)
Dus na een tijdje was ik daar aan de beurt en moest ik vingerafdrukken laten maken.
Toen moest ik weer gaan zitten en wachten tot mijn nummer werd omgeroepen bij loket 3 of 4.
En dat duurde laaaaaang! :o Ik heb zeker een uur zitten wachten (en daarvoor ook al een half uur ofzo)
Ik heb een beetje zitten kletsen met het meisje naast me, die op vakantie ging in Amerika. Ook waren er nog meer uitwisselingsstudenten (2 met Interlanguagemappen! :D)
Dat gesprekje bij loket 3 ging wel vrij snel en ging voornamelijk over skiën in Colorado. En toen had ik dus een visum!
Over een paar dagen wordt hij naar me opgestuurd :)

Daarna (door een deur die ik niet open kreeg) weer naar buiten, waar mijn moeder op me stond te wachten. Ik had wel medelijden met haar. Daar stond ze dan 1,5 uur in de kou! Gelukkig had ze wel gezellig staan kletsen met andere ouders die ook niet naar binnen mochten.

Na deze hele belevenis zijn we nog even (lekker Amerikaans) bij starbucks wat gaan drinken. Mijn moeder was daar nog nooit geweest en bestelde een grote kop koffie. Nou, die vaas kreeg ze nog niet eens half leeg hahaha

We hebben wel gelachen, dus al met al was het het wachten waard.
En nu ben ik eindelijk echt welkom in de VS! :D

Mijn vertrek komt nu wel echt dichtbij.
Ik heb er superveel zin in! (maar vind het ook best wel spannend :) )

xx Anne